در حال حاضر نیشکر (Saccharum officinarum L.) در خوزستان اغلب در شرایط آبیاری سنگین و کود زیاد نیتروژن کشت و کار میشود و اطلاعات محدودی در این باره وجود دارد. لذا به منظور بررسی تاثیر چهار میزان آبیاری (نسبتهای میزان آبیاری به تبخیر تجمعی تشتک (IW/CPE) ۶/۰، ۸/۰، ۰/۱ و ۲/۱) و چهار میزان نیتروژن (صفر، ۸۶، ۱۷۲ و ۲۵۸ کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار) روی عملکرد نیشکر و کارآیی مصرف آب و نیتروژن، آزمایشی در مرکز تحقیقات نیشکر شرکت کشت و صنعت کارون انجام شد. طرح آزمایشی به صورت کرتهای خرد شده در قالب بلوکهای کاملا تصادفی با چهار تکرار بود. آمار تبخیر از سطح آزاد تشتک کلاس A به صورت روزانه گزارش گردید. با افزایش میزان آبیاری و کود نیتروژن هم مقادیر نی و هم شکر افزایش یافت و بیشترین عملکرد در شــــــــــرایط ۲/۱= IW/CPE (۲۹ آبیاری) و ۱۷۲ کیلوگرم در هر هکتار نیتروژن به دست آمــــــد که با نسبت ۰/۱= IW/CPE (۲۵آبیاری) و ۲۵۸کیلوگرم نیتروژن در هکتار تفاوت معنیداری نداشت. مقادیر بیشتر آبیاری و کود نیتروژن هم درصد ساکاروز و هم درصد خلوص شربت را کاهش دادند، ولی تفاوت آنها معنیدار نبودند. مقادیر بالاتر کود نیتروژن به صورت معنیداری کارآیی مصرف نیتروژن را در عملکرد نی افزایش، ولی در عملکرد شکر کاهش دادند و بیشترین عملکرد شکر در ۸۶ کیلوگرم نیتروژن در هکتار به دست آمد. کارآیی مصرف آب با کاربرد بیشتر آب افزایش یافت. بنابراین با استفاده از اطلاعات مربوط به تبخیر ازسطح آزاد تشتک و مدیریت کود نیتروژن میتوان به صورت کارآیی هم میزان آبیاری (۰/۱= IW/CPE) و هم میزان کود نیتروژن (۸۶ کیلوگرم در هکتار) را در نیشکر تعیین کرد، بدون این که اثرات سویی بر عملکرد و محیط زیست داشته باشد و همین طور، هزینههای تولید را نیز کاهش داد.
)
