Effects of Sowing Methods on the Quality and Quantity Traits of Three Annual Medicago Species

Document Type : Full Article

Authors

Shiraz University

Abstract

ABSTRACT- Annual Medicago species (Medicago spp.) are native to the Mediterranean region and widely used in fields and pastures in Iran. There are several methods of sowing annual Medicago species, each with different effects on the performance. However, there is currently no sufficient information about the appropriate methods for sowing Medicago species. In order to evaluate methods of sowing (broadcast planting and row planting) on qualitative and quantitative traits of three annual Medicago species (M. rigidula, M. polymorpha and M. scutellata), a 2-yr field study was conducted in Shiraz, Iran during the growing season 2010-2011. This study was carried out as a split plot experiment based on a randomized complete block (RCB) design with three replications. The results showed that there were no significant differences for most traits between the two years. Medicago planted in the row method had more root dry weight, ash, extract ether, natural detergent fiber (NDF) and nitrogen free extract (NFE). It was also demonstrated that shoot to root weight ratio, water content, organic matter, metabolic energy (ME) and digestibility (DE) were higher in Medicago plants that were planted by the broadcast method. All quantitative traits and ash of M. polymorpha were greater than those of the other two species. M. scutellata had higher percentage of organic matter, extract ether and crude fiber; M. rigidula also had a higher content of calcium, phosphorous, crude protein, NDF, NFE, ME and DE. Higher forage production was observed in M. polymorpha planted by the row method in both years, but this was especially evident in 2011. Overall, these results indicated that the row method was a more suitable method for planting M. polymorpha. Furthermore, broadcast planting was identified as a better method for planting M. scutellata and M. rigidula.

Keywords

Main Subjects

Article Title [Persian]

تاثیر روش های کاشت بر ویژگی های کیفی و کمی سه گونه یونجه یکساله

Authors [Persian]

  • حسین صادقی
  • غلامعباس قنبریان
  • علیرضا بیات
دانشگاه شیراز
Abstract [Persian]

چکیده-  گونه های یونجه یکساله (Medicago spp.)، که بومی مناطق مدیترانه ای هستند، به طور گسترده در مزارع و مراتع ایران کشت می شوند. روش های مختلفی برای کشت یونجه های یکساله وجود دارد؛ و اگرچه روش کشت بر نمود گیاه اثر می گذارد، ولی اطلاعات کمی در مورد روش های کشت یونجه های یکساله وجود دارد. به منظور بررسی تاثیر روش های کاشت (دست پاش و کشت ردیفی) بر ویژگی های کمی و کیفی سه گونه یونجه یکساله      (M. rigidula, M. polymorpha and M. scutellata) ، پژوهشی مزرعه ای 2 ساله در قالب طرح اسپلیت پلات بر پایه بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار در دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز در سال های زراعی 1389 تا 1390 طراحی و اجرا گردید. بر اساس نتایج تجزیه مرکب داده ها برای بیشتر صفات تفاوت معنی داری در بین دو سال وجود نداشت. نتایج نشان داد که یونجه های کشت شده در روش ردیفی دارای وزن خشک ریشه، مقدار خاکستر، عصاره اتری (EE)، الیاف محلول در شوینده خنثی (NDF) و عصاره خالص (NFE) بیشتری بودند. همچنین مشخص شد که نسبت وزن خشک ساقه به ریشه، محتوای رطوبت، ماده آلی (OM)، انرژی متابولیکی (ME) و انرژی هضم پذیری (DE) در یونجه های کشت شده به صورت دست پاش بیشتر بود. همه ویژگی های کمی و مقدار خاکستر گونه M. polymorphaنسبت به دو گونه دیگر بیشتر بود. گونه  M. scutellata دارای درصد بیشتری OM، EE و الیاف خام بود؛ از سوی دیگر گونه M. scutellata نیز دارای مقادیر بیشتری کلسیم، فسفر، پروتئین خام، NDF، NFE، ME و DE بود. بیشترین عملکرد علوفه در گونه M. polymorpha  که به صورت ردیفی کشت شده بود در هر دو سال، به ویژه در سال دوم، مشاهده شد. به طور کلی نتایج این آزمایش بیان کرد که کشت ردیفی، روش مناسبی برای کشت گونه M. polymorpha است، در حالی که کشت دست پاش روش بهتری برای کشت گونه های  M. scutellata و M. rigidula شناسایی شد.

Keywords [Persian]

  • واژه های کلیدی: انرژی هضم پذیری
  • پروتئین خام
  • کشت دست پاش
  • کشت ردیفی
  • یونجه های یکساله

Files

Share

How to cite

Statistics